Geçenlerde farkettim. Galiba insan olmayı unutuyoruz...
Sonbahar olmasına rağmen sıcak bir Muğla günü, hava yazın fragmanı gibi. Hani böyle günlerde içinde bi coşku bi mutluluk olur ya. Heh!. Aynı öyleyim. Pollyanna gibi...Böyle salsan kırlara böceklere selam verip, kuzularla dans etcem o kıvamdayım. He bide mal mal sırıtıyorum.
Muğla merkezde Kışla parkı var büyük güzel bi mekan. Hava güzel ya mangalcılar doluşmuş çoluk çocuk ana baba günü. Yattım çimlere her 2-3 metrede bir emekli amcalar yatıyo zaten. Amcanın biriyle hava çok güzel muhabbetine koyulduk. Sonra bana nereli olduğumu sordu.
Gümüşhane dedim. Yüzünde bi bozulma oldu. "Hee doğu tarafları" dedi. Karadenizin doğusundan olduğumuzdan "sayılır." dedim. (Bundan gerisini diyaloglu anlatayım)
+Sizin oralarda terör olayı çok oluyo dimi? Oralar buraya göre pek bi cahil.
+Yoo Karadenizde terör az olur.
-Nasıl yani Gümüşhane Karadenizde mi?
+Evet (Bu arada içimden: Daha herifin harita bilgisi yok cehaletten bahsediyo angus. dedim.)Sonra bana insanlığı unuttuğumuzu düşündüren o soruyu sordu.
-SEN NECİSİN?
+Necisin derken?
-Ya işte sağcı mısın solcu mu? Türk müsün? kürt mü? Necisin işte.
Biraz sessiz kaldım (Bu sırada aydınlanıyodum) ve dedim ki
.+Ben İnsanım amca sen necisin?Biraz düşündü. Sustu...Aslında hepimiz biraz düşünmeliyiz. Burada önemli olan havanın güzel olması ya da amcaya yaptığım kapak değil. Önemli olan birbirinden kopuşumuz. Önemli olan insanlığımız. Bir düşünsenize ne kadar çok gruplara bölünmüşüz?
Sadece siyasi tarafından baksak Sağcı. Solcu. Komünist. Faşist. bu "ist" ler uzar gider. Ve daha bunun Nurcusu var. Süleymancısı var. İngilizi var. Fransızı var. Bide bizim Temel var. :D
Şaka bi yana. Ne durumda olduğumuza bakın. Oysa ne farkımız var ki birbirimizden? Bir sağlık sorunumuz yoksa hepimizin 2 gözü, ağzı, burnu, duyguları var. Hepimiz doğmuşuz ve yaşam mücadelesi veriyoruz ve yine hepimiz bir gün öleceğiz. Hepimizin gülüşü, hepimizin ağlayışı aynı... Gerisini siz düşünün.Dinlemeyi bildikten sonra en cahilden bile birşey öğrenilir.(Okuyor olsanız da) Sizlere tek bir şey öğrettiysem ne mutlu bana...
Not: Çok pis aydınlandım. Her an kendimle çelişip cemaatimi kurabilirim. Müridim olmak isteyen ulaşsın. :D
Mahmut Demet
Sonbahar olmasına rağmen sıcak bir Muğla günü, hava yazın fragmanı gibi. Hani böyle günlerde içinde bi coşku bi mutluluk olur ya. Heh!. Aynı öyleyim. Pollyanna gibi...Böyle salsan kırlara böceklere selam verip, kuzularla dans etcem o kıvamdayım. He bide mal mal sırıtıyorum.
Muğla merkezde Kışla parkı var büyük güzel bi mekan. Hava güzel ya mangalcılar doluşmuş çoluk çocuk ana baba günü. Yattım çimlere her 2-3 metrede bir emekli amcalar yatıyo zaten. Amcanın biriyle hava çok güzel muhabbetine koyulduk. Sonra bana nereli olduğumu sordu.
Gümüşhane dedim. Yüzünde bi bozulma oldu. "Hee doğu tarafları" dedi. Karadenizin doğusundan olduğumuzdan "sayılır." dedim. (Bundan gerisini diyaloglu anlatayım)
+Sizin oralarda terör olayı çok oluyo dimi? Oralar buraya göre pek bi cahil.
+Yoo Karadenizde terör az olur.
-Nasıl yani Gümüşhane Karadenizde mi?
+Evet (Bu arada içimden: Daha herifin harita bilgisi yok cehaletten bahsediyo angus. dedim.)Sonra bana insanlığı unuttuğumuzu düşündüren o soruyu sordu.
-SEN NECİSİN?
+Necisin derken?
-Ya işte sağcı mısın solcu mu? Türk müsün? kürt mü? Necisin işte.
Biraz sessiz kaldım (Bu sırada aydınlanıyodum) ve dedim ki
.+Ben İnsanım amca sen necisin?Biraz düşündü. Sustu...Aslında hepimiz biraz düşünmeliyiz. Burada önemli olan havanın güzel olması ya da amcaya yaptığım kapak değil. Önemli olan birbirinden kopuşumuz. Önemli olan insanlığımız. Bir düşünsenize ne kadar çok gruplara bölünmüşüz?
Sadece siyasi tarafından baksak Sağcı. Solcu. Komünist. Faşist. bu "ist" ler uzar gider. Ve daha bunun Nurcusu var. Süleymancısı var. İngilizi var. Fransızı var. Bide bizim Temel var. :D
Şaka bi yana. Ne durumda olduğumuza bakın. Oysa ne farkımız var ki birbirimizden? Bir sağlık sorunumuz yoksa hepimizin 2 gözü, ağzı, burnu, duyguları var. Hepimiz doğmuşuz ve yaşam mücadelesi veriyoruz ve yine hepimiz bir gün öleceğiz. Hepimizin gülüşü, hepimizin ağlayışı aynı... Gerisini siz düşünün.Dinlemeyi bildikten sonra en cahilden bile birşey öğrenilir.(Okuyor olsanız da) Sizlere tek bir şey öğrettiysem ne mutlu bana...
Not: Çok pis aydınlandım. Her an kendimle çelişip cemaatimi kurabilirim. Müridim olmak isteyen ulaşsın. :D
Mahmut Demet